سفارش تبلیغ
صبا ویژن


نیست بر لوح دلم جز الف قامت یار . . . . چکنم حرف دگر یاد نداد استادم
سید شهیدان اهل قلم، سید مرتضی آوینی:
هنر آن است که بمیری پیش از آنکه بمیرانندت و مبداء و منشاء حیات آنانند که اینگونه مرده اند... خون حسین (ع) و اصحابش کهکشانی است که بر آسمان دنیا راه قبله را می نمایاند... پندار ما این است که ما مانده ایم و شهداء رفته اند، اما حقیقت آن است که زمان ما را با خود برده و شهداء مانده اند... زندگی زیباست اما شهادت از آن زیباتر است... حب حسین (ع) سرالاسرار شهداست... از عاشورای سال 61 هجری دیگر زمان از عاشورا نگذشته است و همه روزها عاشوراست... کربلا حرم حق است و هیچکس را جز یاران امام حسین (ع) راهی بسوی حقیقت نیست... حقیقت هنر نوعی معرفت است که در عین حضور و شهود برای هنرمند مکشوف می گردد... هنر شیدایی حقیقت و تجلی شیدایی است

 

هیچ می توانیم بگوییم ‌‍"" کان کمن زار الله فی عرشه "" کیست؟

زائر امام حسین (ع) در شب جمعه کسی است که خدا را در عرشش زیارت می کند.

یعنی چه؟ آیا ما اینها را می فهمیم؟

  ارزش گریه به حدی است که می گویند:

"قبل از زیارت سید الشهداء(ع) ، هنگام خواندن اذن دخول ، همین که اشک مختصری از چشمانت آمد ، آن اشک علامت اذن دخول است؛ یعنی داخل شو؛

    آخر از چشم من اشک بیاید چه ربطی دارد که آنها اذن دخول داده اند؟ آیا معلوم است که این قضیه ها چیست؟

آیت الله بهجت



تنهاترین تنهایی، همنشین بد است . [رسول خدا صلی الله علیه و آله]